Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

fulmina jacĕre (emittere)

  • 1 fulmen

    I inis n. [из *. fulgmen от fulgeo ]
    3)
    б) грозная мощь (f. habent in dentibus apri O)
    5) кара (f. justum J)
    6) гроза или герой (belli f. Lcr)
    II fulmen, inis n. [из *. fulcmen от fulcio ]
    устой, опора (duo fulmina imperii: Cn. et P. Scipiones C)

    Латинско-русский словарь > fulmen

  • 2 fulmen

    fulmĕn, ĭnis, n. [*ful(gi)men, fulgeo] [st2]1 [-] foudre, feu du ciel. [st2]2 [-] éclair, vive lueur. [st2]3 [-] foudre (au fig.); violence, impétuosité. [st2]4 [-] coup de foudre, malheur inattendue, catastrophe.    - fulmen emittere (jacere), Cic.: lancer la foudre.    - fulmine ictus (percussus), Cic.: frappé de la foudre, foudroyé.    - quam fulmine justo ruerint, Juv. 8, 92: combien le coup qui les a renversés est juste (en parl. des condamnés).    - fulmen habent in aduncis dentibus apri, Ov. M. 10, 550: les sangliers ont une force destructrice dans leurs défenses recourbées.    - duo fulmina belli, Scipiades, Virg.: ces foudres de la guerre, les deux Scipions.    - duo fulmina nostri imperii, Cn. et P. Scipiones, Cic. Balb. 15, 34: ces deux foudres de notre empire, Cn. et P. Scipion.    - fulmina verborum, Cic.: paroles foudroyantes.    - fulmen est, ubi cum potestate habitat iracundia, Pub. Syr.: quand la colère est alliée au pouvoir, c'est la foudre.
    * * *
    fulmĕn, ĭnis, n. [*ful(gi)men, fulgeo] [st2]1 [-] foudre, feu du ciel. [st2]2 [-] éclair, vive lueur. [st2]3 [-] foudre (au fig.); violence, impétuosité. [st2]4 [-] coup de foudre, malheur inattendue, catastrophe.    - fulmen emittere (jacere), Cic.: lancer la foudre.    - fulmine ictus (percussus), Cic.: frappé de la foudre, foudroyé.    - quam fulmine justo ruerint, Juv. 8, 92: combien le coup qui les a renversés est juste (en parl. des condamnés).    - fulmen habent in aduncis dentibus apri, Ov. M. 10, 550: les sangliers ont une force destructrice dans leurs défenses recourbées.    - duo fulmina belli, Scipiades, Virg.: ces foudres de la guerre, les deux Scipions.    - duo fulmina nostri imperii, Cn. et P. Scipiones, Cic. Balb. 15, 34: ces deux foudres de notre empire, Cn. et P. Scipion.    - fulmina verborum, Cic.: paroles foudroyantes.    - fulmen est, ubi cum potestate habitat iracundia, Pub. Syr.: quand la colère est alliée au pouvoir, c'est la foudre.
    * * *
        Fulmen, fulminis, pen. corr. ne. gen. Plin. Fouldre, La pierre ou le quarreau de fouldre.
    \
        Obliqui via fulminis. Seneca. Qui ordinairement ne tombe point de droict fil, ains de travers et de costé.
    \
        Praesaga fulmina. Valer. Flac. Qui signifient quelque chose advenir.
    \
        Trisulca fulmina. Seneca. Qui ont trois poinctes.
    \
        Vaga fulmina. Ouid. Qui vont de travers et de costé, et ne tiennent poinct de droict chemin.
    \
        Gemini, duo fulmina belli, Scipiadae. Virg. Les deux Scipions, qui fouldroyent tout en la guerre, Deux Fouldres de guerre.
    \
        Fulmina verborum. Cic. Impetuosité, Vehemence.

    Dictionarium latinogallicum > fulmen

  • 3 fulmen

    fulmen, ĭnis, n. [contr. from fulgimen, v. fulgeo], lightning that strikes or sets on fire, a thunderbolt (opp. fulgur, lightning).
    I.
    Lit.:

    placet Stoicis, eos anhelitus terrae cum se in nubem induerint ejusque tenuissimam quamque partem coeperint dividere atque dirumpere, tum et fulgores et tonitrua exsistere: si autem nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,

    Cic. Div. 2, 19, 44; cf. Sen. Q. N. 2, 16:

    non enim te puto esse eum, qui Jovi fulmen fabricatos esse Cyclopas in Aetna putes,

    Cic. Div. 2, 19, 43:

    inter fulmina et tonitrua,

    id. Phil. 5, 6, 15; cf.

    under II.: Phaëthon ictu fulminis deflagravit,

    id. Off. 3, 25, 94; cf.:

    Romulus lactens fulmine ictus,

    id. ib. 2, 21, 47 (for which more usually:

    e caelo ictus,

    Cic. Div. 1, 10, 16):

    fulmine tactus,

    Ov. Tr. 2, 144:

    fulminis ictu concidere,

    id. ib. 2, 20, 45:

    fulmine percussus,

    id. N. D. 3, 22, 57; cf. id. ib. 3, 35, 84:

    fulmina emittere... fulmen jacere,

    id. ib. 2, 19, 44 sq.:

    fulminis ictus evadere,

    Juv. 12, 17:

    fulmine justo ruere,

    id. 8, 92:

    ideo plurima aestate fiunt fulmina, qua plurimum calidi est,

    Sen. Q. N. 2, 57, 2:

    validum,

    Lucr. 6, 228:

    igniferum,

    id. 6, 379:

    caducum,

    Hor. C. 3, 4, 44:

    qualem ministrum fulminis alitem, etc.,

    id. ib. 4, 4, 1:

    quem (Periclem) fulminibus et caelesti fragori comparant comici,

    Quint. 12, 10, 24; cf.

    fulgeo, I. B.: ipse Pater corusca fulmina molitur dextra,

    Verg. G. 1, 330:

    fulmen erat, Genitor quae plurima caelo deicit,

    id. A. 8, 427:

    fulmina pauper creditur atque deos,

    Juv. 3, 145.—Respecting the nature of lightnings, and their religious interpretation [p. 791] among the Etruscans and Romans, cf. Sen. Q. N. 2, 12 sq.; Plin. 2, 51, 52, § 137; Serv. Verg. A. 1, 43; 230.—
    II.
    Trop., a thunderbolt, i. q. destructive power, crushing calamity:

    non dubitaverim me gravissimis tempestatibus ac paene fulminibus ipsis obvium ferre conservandorum civium causa,

    Cic. Rep. 1, 4 (so we should read, and not fluminibus; cf. the passage quoted above from Cic. Div. 2, 19, 43; besides, if the figure were that of waves, it would be expressed not by fluminibus, but by fluctibus; v. fluctus, II. B.); cf.:

    fulmina fortunae contemnere,

    id. Tusc. 2, 27, 66:

    juro per mea mala, has me in illo (puero) vidisse virtutes ingenii, ut prorsus posset hinc esse tanti fulminis (i. e. mortis pueri) metus, quod observatum fere est, celerius occidere festinatam maturitatem,

    Quint. 6 praef. § 10; cf. Liv. 45, 41, 1:

    quam fulmine justo Et Capito et Numitor ruerint, damnante senatu,

    Juv. 8, 92; cf. Liv. 6, 39, 7.—Of oratory:

    ain' tandem? insanire tibi videris (Paetus), quod imitere verborum meorum, ut scribis, fulmina? etc.,

    Cic. Fam. 9, 21, 1:

    (stilus) nec acumine posteriorum nec fulmine utens superiorum (al. flumine),

    id. Or. 6, 21.— Poet.:

    fulmen habent acres in aduncis dentibus apri,

    i. e. destructive power, Ov. M. 10, 550; cf. id. ib. 1, 305:

    (aper) Erectus setis et aduncae fulmine malae,

    Stat. Th. 2, 470; see fulmineus, II.: tune illum (Hannibalem), cum frons propior lumenque corusco Igne micat, tune illa viri, quae vertice fundit, Fulmina pertuleris, fiery flashings (of the eye), Sil. 11, 342.—Applied to the Scipios, as heroes and conquerors of the Carthaginians:

    Scipiades, belli fulmen, Carthaginis horror,

    Lucr. 3, 1034;

    imitated: duo fulmina belli Scipiadae,

    Verg. A. 6, 843:

    ubi nunc sunt fulmina gentis Scipiadae?

    Sil. 7, 106:

    duo fulmina nostri imperii, Cn. et P. Scipiones,

    these two thunderbolts of our empire, Cic. Balb. 15, 34.—Prov.:

    Fulmen est, ubi cum potestate habitat iracundia,

    Pub. Syr. 184 Rib.

    Lewis & Short latin dictionary > fulmen

  • 4 Бросать

    1. jacere, jactare, conjicere in aliquid; abjicere (anulum in mari); injicere; interjicere; projicere; subjicere; abjicere; jaculari; mittere; emittere; propellere; impingere; incutere (saxa, faces et hastas); expedire (discum; jaculum); affligere (vasa parietibus); torquere (jaculum in hostem; fulmina); intorquere; submittere (in Tiberim);

    • бросать в кого-л. камнями - lapides conjicere in aliquem; lapidibus aliquem petere; 2. (покидать) - linquere; relinquere;

    • бросать кому что на голову - in caput alicujus aliquid jaculari;

    • бросать кому что к ногам - aliquid ante pedes alicujus projicere;

    • бросать ячменные семена в борозды - mandare hordea sulcis;

    • бросать жребий - sortes conjicere;

    • бросать невод, сеть - rete jacere, demittere;

    • бросать якорь - ancoram jacere;

    • бросать на что взоры - oculos conjicere in aliquid; aspectum aliquo convertere;

    • бросать в кучу - coacervare;

    • бросать бисер перед свиньями - margaritas ante porcos mittere; rem omittere, non persequi; aliqua re absistere, desistere; rem intermittere; affligere (rem susceptam);

    • он бросил это дело - hanc rem non amplius persequitur; hoc negotium omisit;

    • бросить торговые дела - se sustulisse de negotiatione;

    • бросать кого-л. - abjicere aliquem;

    • жена, брошенная мужем - conjux viduata taedis;

    • брось пугать меня! - Aufer me terrere!

    • бросьте перебранку - agite scordalias de medio;

    • быть брошенным на растерзание зверям - subjici bestiis;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Бросать

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»